Amosando publicacións coa etiqueta INTERCULTURAL / GALICIA. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta INTERCULTURAL / GALICIA. Amosar todas as publicacións
18.2.16
9.12.15
2.12.15
1.12.15
30.11.15
18.11.15
24.12.14
9.12.14
CRÓNICA DUNHA VIAXE VIRTUAL
PAZO DE OCA, Pili Jiménez.
Ola profesora! fomos ver o pazo da oca que foi na súa orixe unha antiga casa-forte do s. XV. O edificio componse de planta baixa , a torre , parte alta , parte posterior , andar superior , a capela , os xardíns con dúas zonas. É todo tan bonito que oxalá viñeras con nós.
Fomos Óscar , Nerea , Praticia máis eu e os nosos pais, ás 17:00h entramos á planta baixa cos seus ocos cadrados de luz e unha porta central. Despois ás 17:30h fomos á parte alta nela sitúase sete grandes fiestras , dúas delas con balcón e outra balconada central sobre o portón principal de entrada , sacamos mooitas fotos.
A torre ofrece cinco ocos cara á praza; na parte posterior do edificio aparece un pórtico fermoso; no andar superior a antiga solaina converteuse en galería , sobre unha balaustrada de pedra , ofrecendo iluminación natural.
A capela adicada a Santo Antonio atópase unida ao edificio por unha balconada e soportais. No seu interior hai tres retablos , adornados con 35 figuras. Foi o que máis me gustou , porque eran moi orixinais.
Xa eran ás 19:00h tiñamos unha fame... pero aínda así seguimos camiñando ata os xardíns; din que que é a parte máis monumental do pazo , están cruzados por dous paseos centrais con fonte monumental , palacetes e pavillóns. Estivemos un bo rato observando os palacetes así que Nerea e eu fomos adiantando ata ver as dúas zonas nos xardíns , os da parte sur do pazo que ven descendendo suavemente ata unha saída aos campos de labranza e cuxa finalidade é crear unha prespectiva. Foi todo tan bonito que estaría alí todo o día , saímos de alí ás 20:30h. O máis divertido foi cando Óscar caeu na capela , foi moi gracioso. Ben vou despedíndome. Un saúdo ; PILI JIMENEZ.
1.7.14
30.6.14
19.11.13
O TROLL. Cynthia Rodriguez Sagra 2ºA
Un troll é un ser mitolóxico cos ollos verdes, os dentes brancos e afiados que cortan a noite e brillan á lúa. O corpo moi moi peludo, os brazos tan longos que case rozaban o chan e as pernas curtas. As mans de dedos longos e unllas afiadas...Nos contos escandinavos os trolls volvense de pedra ó contacto coa luz solar. Os trolls viven en bosques e montañas, a veces raptan nenos humanos e obriganlles a vivir con eles. De cando en vez poden raptar a un recén nacido e cmbialo por unho dos seus bebés.
Son semellantes a uns seres galegos chamados trasnos populares en contos infantís e lendas.
Os trasnos máis comúns son aqueles que fan "trasnadas"por exemplo:
O trasno burlón vive no ar e xoga cos demochiños, nubeiros, tronantes e por iso os raios caen retorcidos e o trono soa moito despois do choque das nubes. As veces algúns baixan a terra para facer trasnadas e entón é cando as nais perden as cousas e en tódalas casas escoitanse as mesmas preguntas. Onde estan as chaves do coche? Alguén viu a miña carteira?
Onde encontrase a blusa?
1.11.13
6.6.13
DE TURISMO POR SOBRADO
Unha desas fermosidades é o seu mosteiro de tipo barroco e renacentista do ano 952 que a pesar de que pasou por varios altibaixos, xa que foi abandoado varias veces, segue en pé grazas as reformas de Quiroga Palacios ( arzobispo da Catedral de Santiago).
5.2.13
"De San Amaro a San Valentín, mes do cocido en Lalín"
Con esta ovación comezaban este pasado 3 de febreiro a XLV feira do Cocido de Lalín, e aínda que non fose San Martiño, déuselle un día de especial veneración ó porco galego.
Esta festa que é de costume celebrala o fin de semana anterior ó de Entroido, primeiramente, creouse nas casas particulares das xentes de Lalín, máis tarde fíxose oficial en toda a cidade coa tradicional matanza do porco no Corpiño, lanzándose así esta celebración para dar a coñecer a gastronomía galega.
25.12.12
O Apalpador
O Apalpador ou Pandigueiro é un xigante carboeiro que vive na montaña e usa boina, casaca, fuma pipa e come bagas e xabarís que, na noite do 31 de decembro, vai polas casas de todos os nenos galegos despois de que queden durmidos apalpándolles a barriga para comprobar se comeron ben durante o ano. Se lles nota a barriga chea dilles: “Así, así estea todo o ano”. Entón, déixalles a todos, tanto teñan a barriga chea como non, castañas e agasallos.
11.11.12
A MATANZA DO PORCO
Este día de San Martiño márcanos en certo xeito a entrada do inverno. Tradicionalmente coñécese coma o día dos Magostos. Comeza a matanza do porco, un ritual moi habitual na Galicia rural e que agora volve a ter pulo. Supón o mantemento das familias labregas e o abastecemento de carne para todo o ano. De ahí o refrán popular: “A todo porco lle chega o seu San Martiño”
Non fai moitos anos era habitual que cada familia criase varios porcos para o consumo da casa. Alimentávanos con verduras, fariña, maiz, orxo, castañas, peladuras de pataca, sobras de xantar... entre outros ingredientes. Unha vez cebados, xeralmente despois de San Martiño, o 11 de Novembro, procédese ao seu sacrificio, que se fai en tempo de frío ou xeadas e cando a lúa está en cuarto minguante.
8.11.12
TERRA DE MELIDE, A MIÑA TERRA!
 |
| Concello da Terra de Melide. |
Todo este tempo falando de Melide é xa iba sendo hora de dedicarlle unha entradiña. Pois alá vou!
É un pobo da provincia da Coruña que pertence ao concello da Terra de Melide cunha poboación de aproximadamente 7.838 habitantes.
Melide está na encrucixada do Camiño de Santigo pasando polo Camilo Francés e polo principio do Camiño de Ovedo. O paso do Camiño deixanos o Hospital de Peregrinos e algúns restos romanicos que podemos apreciar nas nosas igrexas.
1.11.12
Aínda non coñeces á Santa Compaña?
Neste tempo de Samaín encóntrome con ganas de contarvos unha lenda sobre a Santa Compaña, unha tradición que permaneceu na cultura tradicional galega polo paso dos séculos e da que aínda quedan rastros, como os cruceiros nos cruces dos camiños. Na mitoloxía popular galega é unha procesión de mortos ou ánimas que pola noite (a partir das doce) percorren camiños e sendas dunha parroquia ou pobo. O fundamental da súa procesión é visitar todas aquelas casas nas que en breve haberá unha defunción. En Galicia coñécese por varios nomes: Estadea, Estantiga, Rolda, As da noite, Pantalla, Avisóns e Pantaruxada.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)